Gwiazdy nad Maltą

Koncert Promenadowy

wykonawcy:

• Sergei Nakariakov – trąbka
• Jerzy Maksymiuk – dyrygent
• Orkiestra Filharmonii Poznańskiej

w programie przeboje mistrzów muzyki klasycznej

prowadzenie koncertu: Jerzy Maksymiuk, Anna Parzyńska

Filharmonia Poznańska, której 60. sezon artystyczny, otworzył nowy rozdział w dziejach tej znaczącej nie tylko dla Poznania i Wielkopolski, instytucji, staje się miejscem spotkań z muzyką dla coraz liczniejszej i coraz to nowej publiczności. Omal z każdym tygodniem w najpiękniejszej sali koncertowej Polski - Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, zasiadają osoby, które wcześniej z rzadka lub wcale nie pojawiały się na filharmonicznych koncertach. Jedną z nowych tradycji Filharmonii Poznańskiej będą, kończące sezon artystyczny, koncerty promenadowe dla tysięcy mieszkańców Poznania i Wielkopolski oraz osób odwiedzających stolicę Wielkopolski, które odbywać się będą nad Jeziorem Maltańskim.

Filharmonicy Poznańscy, jak wiele znakomitych zespołów w Europie czy w Stanach Zjednoczonych, wykonywać będą na nich przeboje kompozytorów tzw. muzyki poważnej oraz operowej.

Orkiestrę Filharmoników Poznańskich poprowadzi sławny polski mistrz batuty JERZY MAKSYMIUK, który jednocześnie będzie współprowadził to spotkanie. Solistą będzie jeden z najznakomitszych, a zarazem najmłodszych wirtuozów trąbki – SERGEI NAKARIAKOV, robiący od kilku lat oszałamiającą karierę na estradach całego świata. Na tym „muzycznym pikniku”, który rozpocznie orkiestra dęta, każdy znajdzie przeboje dla siebie. I każdy będzie miał okazję przekonać się, że muzyka zwana „poważną” nie jest wcale ani wyłącznie poważna, ani też „elitarna”. Oraz że niesie radość każdemu, kto chce choć trochę z nią obcować. Od lat dzieje się tak w Berlinie, Nowym Jorku czy Chicago. Od tego lata grono to powiększy Poznań.

Nie przegapmy więc tej okazji!

Orkiestra Filharmonii Poznańskiej im. Tadeusza Szeligowskiego
Orkiestra powstała z inicjatywy Tadeusza Szeligowskiego, poznańskiego kompozytora, pierwszego dyrektora Filharmonii Poznańskiej. Inauguracyjny koncert odbył się 10 listopada 1947 roku pod batutą jej pierwszego dyrygenta, Stanisława Wisłockiego. Orkiestrę prowadzili kolejno: Stanisław Wisłocki, Jerzy Katlewicz, Robert Satanowski, Witold Krzemieński, Zdzisław Szostak, Renard Czajkowski, Wojciech Rajski, Wojciech Michniewski, Andrzej Borejko, Mirosław Jacek Błaszczyk, José Maria Florêncio, Grzegorz Nowak.

Z zespołem występowali dyrygenci tej miary, co: Hermann Abendroth, Roberto Benzi, Walerian Bierdiajew, Henryk Czyż, János Ferencsik, Zdzisław Górzyński, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Zygmunt Latoszewski, Jerzy Maksymiuk, Witold Rowicki, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Václav Smetáček, Antoni Wit, Bohdan Wodiczko, Carlo Zecchi oraz soliści tej klasy, co: Martha Argerich, Helen Donath, Wojciech Drabowicz, Jean Fournier, Malcolm Frager, Monique Haas, Ida Haendel, Ryszard Karczykowski, Joanna Kozłowska, Gidon Kremer, Witold Małcużyński, Wiesław Ochman, Garrick Ohlsson, Dawid i Igor Ojstrachowie, Ewa Podleś, Maurizio Pollini, Światosław Richter, Mścisław Rostropowicz, Artur Rubinstein, Henryk Szeryng, Stefania Toczyska, Narciso Yepes, Krystian Zimerman.

Zespół koncertował w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Islandii, Litwie, Luksemburgu, Niemczech, Słowacji, Szwajcarii, Turcji, Włoszech.

Orkiestra uczestniczyła również w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych.

Od 1952 roku akompaniuje finalistom Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.

Wielu kompozytorów polskich i zagranicznych powierzyło filharmonikom poznańskim prawykonania swych utworów.

Orkiestra Filharmonii Poznańskiej ma w dorobku nagrania z muzyką symfoniczną, operową i baletową dla radia, telewizji oraz na płyty CD (nagrania dla Sony Classical, Polmusic, Wichtel Records, Polskie Nagrania, Muza, Largo Records, Dux, CD Accord).

Salą koncertową Filharmonii Poznańskiej jest Aula Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, znana w Europie z doskonałej akustyki i przepięknej architektury w stylu neorenesansowym.

Jerzy Maksymiuk
Jeden z najwybitniejszych polskich dyrygentów, kompozytor, pianista. Niezwykła osobowość artystyczna.

Urodzony w Grodnie, ukończył w warszawskiej PWSM kolejno trzy wydziały: fortepianu w klasie Jerzego Lefelda, kompozycji u Piotra Perkowskiego i dyrygentury w klasie Bogusława Madeya. W 1964 otrzymał I Nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy. W 1973 za kompozycje dla dzieci i młodzieży otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Jednak głównym polem działalności artystycznej Jerzego Maksymiuka miała okazać się dyrygentura. W 1972 z jego inicjatywy powstała Polska Orkiestra Kameralna, zespół działający początkowo przy Warszawskiej Operze Kameralnej. W 1975 został I dyrygentem WOSPR – u. Z zespołem tym odbył tournée po całej Europie i USA, a także dokonał licznych nagrań (nagranie Koncertów skrzypcowych Karola Szymanowskiego z Konstantym Andrzejem Kulką uzyskało nagrodę Diapazon d’Or ). Prawdziwym sukcesem okazał się jednak angielski debiut Polskiej Orkiestry Kameralnej, który zaowocował kontraktem z wytwórnią płytową EMI oraz licznymi propozycjami koncertowymi na renomowanych festiwalach europejskich. Polska Orkiestra Kameralna pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka nagrała kilkanaście płyt, obejmujących repertuar koncertów fortepianowych W. A. Mozarta.

W roku 1984 Jerzy Maksymiuk został I dyrygentem BBC Scottish Symphony Orchestra. Z orkiestrą tą odbył liczne tournée po Europie, podczas których dwukrotnie odwiedził Polskę. Dla firmy Hyperion nagrał 4 płyty z cyklu Romantic Piano Concerto – druga z tych płyt uzyskała nagrodę pisma Gramophone jako najlepsza płyta roku 1992.

Jerzy Maksymiuk występuje również jako gościnny dyrygent z tak renomowanymi orkiestrami jak: London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Orchestre National de France, Tokyo Metropolitan Symphony, Israel Chamber Orchestra, Los Angeles Chamber Orchestra. Jednocześnie stale występuje z polskimi zespołami, m.in. z Sinfonią Varsovia, zespołem powstałym z dawnej Polskiej Orkiestry Kameralnej.

W marcu 1990 Jerzy Maksymiuk prowadził przedstawienie opery W. A. Mozarta Don Giovannii w English National Opera. W tym samym teatrze poprowadził Zemstę Nietoperza J. Straussa. W 1990 otrzymał honorowy tytuł Doctor of Letters w Strathclyde University.

Sergei Nakariakov
29-letni Sergei Nakariakov pokonał wiele ograniczeń, jakie świat muzyki klasycznej narzucił trąbce. W wieku zaledwie 13 lat, po występie na festiwalu w Korsholm, został okrzyknięty przez fińską prasę "Paganinim trąbki", zaś w 1997 r. magazyn „Musik und Theater” ochrzcił go mianem "Caruso" tego instrumentu. Nakariakov wypracował wyjątkowe muzyczne środki wyrazu, które są czymś znacznie więcej, niż tylko narzędziem prezentacji jego zapierającej dech w piersiach wirtuozerii. Jego repertuar obejmuje nie tylko pełen wachlarz oryginalnej literatury muzycznej na trąbkę, lecz w miarę poszukiwania przez Artystę nowych środków muzycznej ekspresji, obejmuje coraz to nowe obszary i coraz większą ilość fascynujących transkrypcji. Jednocześnie, to właśnie jemu Flugelhorn zawdzięcza wysoką pozycję sceniczną. Wydany niedawno dla wytwórni Teldec – dla której Sergei nagrywa od 15. roku życia – CD nosi znamienny tytuł, "No Limit" i obejmuje wykonania wyjątkowego wyboru transkrypcji typowo romantycznych utworów Saint-Saënsa, Czajkowskiego, Brucha, Masseneta i Gershwina dokonane z towarzyszeniem orkiestry pod batutą Vladimira Ashkenazego.

Sergei Nakariakov urodził się w mieście Gorki w 1977 r. W bardzo młodym wieku rozpoczął naukę gry na fortepianie, lecz kiedy odniesiona w 1986 r. kontuzja kręgosłupa uniemożliwiła mu dalszą naukę gry na tym instrumencie, zmienił go na trąbkę. Choć ojciec Sergeia nie ustawał w wysiłkach, by znajdować mu kolejnych nauczycieli, to właśnie jemu syn składa hołd za przygotowanie techniczne i muzyczne. Mikhail Nakariakov, od najmłodszych lat (a od 1995 r. – jedyny!) nauczyciel Sergeia, jest bowiem autorem transkrypcji na trąbkę pokaźnego repertuaru klasycznych utworów.

W wieku 10 lat, Sergei Nakariakov rozpoczął występy z orkiestrami w czołowych salach koncertowych Związku Radzieckiego. Rok później, w wieku 11 lat, otrzymał dyplom na konkursie blaszanych instrumentów dętych dla dorosłych. W 1991 r. rodzina Nakariakovów podjęła decyzję o wyjeździe do Izraela; Sergei zaczął podróżować i dawać koncerty w całej Europie. Jeszcze w tym samym 1991 roku odniósł wielki sukces na Festiwalu Pogorelicha w Bad Wörishofen oraz zadebiutował z towarzyszeniem Litewskiej Orkiestry Kameralnej na Festiwalu w Salzburgu. W 1992 r. był gościem “Schleswig- Holstein Musikfestival”, gdzie otrzymał nagrodę "Prix Davidoff". Od tamtej pory wystąpił w wielu renomowanych salach koncertowych całego świata, m. in. w Hollywood Bowl w Los Angeles, Lincoln Center w Nowym Jorku, Royal Festival Hall i Royal Albert Hall w Londynie. Występuje na festiwalach w większości krajów europejskich. Co roku, odbywa wielotygodniowe tournee po Japonii; jako solista, staje się również coraz częstszym gościem w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Współpracuje z najbardziej cenionymi muzykami, orkiestrami i dyrygentami na świecie. Harmonogram jego występów obejmuje zarówno koncerty z orkiestrą jak i recitale – w których regularnie akompaniuje mu siostra, Vera Nakariakova – w ramach najsłynniejszych cykli koncertowych na całym świecie.

13 października 2002 r., podczas transmitowanej przez telewizję ZDF gali, Sergei Nakariakov otrzymał przyznaną mu przez Deutsche Phono Academy nagrodę „ECHO Klassik” dla instrumentalisty roku. 20 maja 2006 r., wystąpił w charakterze jurora na konkursie „BBC Young Musician of the Year 2006” w Newcastle Gateshead w Wielkiej Brytanii.

Dyskografia Sergeia Nakariakova obejmuje nagrania dokonane dla Teldec Clasics International (Warner). Zostały one entuzjastyczne przyjęte przez słuchaczy i krytyków, a składają się na nią najsłynniejsze koncerty na trąbkę oraz recitale wirtuozerskich utworów na trąbkę autorstwa Bizeta, Paganiniego, de Falli, Gershwina oraz Rimskiego-Korsakowa.

Sergei Nakariakov gra na instrumencie wykonanym przez Antoine’a Curtoisa z Paryża.

bilety:

wstęp wolny