koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
DBP PinakotekaYAMOTO 2024Tłumacz w muzeumPopiół i diamentAVATAR Nowe szaty królaCO JEST GRANE - październik 2024 - nr 364KONGRES KULTURY
zmodyfikowano  12 lat temu  »  

Alchemik Halucynacji

Sopot »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 23 773 wyświetleń od 10 stycznia 2007
  • 21 stycznia 2007, niedziela
    » 19:00
  • 20 stycznia 2007, sobota
    » 19:00
  • 19 stycznia 2007, piątek
    » 19:00
  • 18 stycznia 2007, czwartek
    » 19:00
  • 17 stycznia 2007, środa
    » 19:00

Teatr Okazjonalny - the Occasion Dance Theatre

  • koncept, choreografia i wykonanie: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk
  • muzyka: Rafał Dętkoś
  • Scenografia: Jacek Krawczyk
  • kostiumy: Jola Słoma, Mirek Trymbulak
  • metaloplastyka: Edyta Smorawska, Marcin Tomaszewski
  • fotograficy: Magdalena Brzezińska, Radosław Orłowski

Czas trwania: około 43 minut

Inspiracja: cykl wierszy Pan Cogito Zbigniewa Herberta

Spektakl został zrealizowany przy pomocy finansowej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego.

Pomysł, by stworzyć spektakl taneczny w oparciu o poezję Zbigniewa Herberta powstał niejako z potrzeby szukania odpowiedzi na dwa, naszym zdaniem, podstawowe pytania dotyczące każdego człowieka i artysty: o sens życia i o formę, znaczenie twórczości. Spektakl, zatem nie jest transkrypcją wierszy poety, ale osobistą ich interpretacją.

Widowisko składa się z poszczególnych sekwencji – obrazów. Punktem wyjścia w budowaniu każdej z sekwencji stały się wybrane przez nas wiersze. Pracując nad strukturą przedstawienia, zachowaliśmy oryginalną perspektywę, taką, jaka jest w tomiku. Od przyjrzenia się samemu sobie, analizy własnego ja fizycznego i duchowego z bardzo bliska (Pan Cogito obserwuje w lustrze swoją twarz, O dwu nogach Pana Cogito, Przepaść Pana Cogito), poprzez próbę osiągnięcia stanu doskonałego, uspokojenia, wyalienowania (Pan Cogito a myśl czysta, Pan Cogito a ruch myśli, Alienacje Pana Cogito), po umiejscowienie człowieka w otaczającej go rzeczywistości, w świecie globalnej wioski i kultury masowej, gdzie trwa nieustająca pogoń za nowością i sensacją (Pan Cogito o magii, Co myśli Pan Cogito o piekle), po końcowe przesłanie (Pan Cogito o postawie wyprostowanej, Przesłanie Pana Cogito).

To, co dla nas jest najważniejsze, to głębokie przekonanie o tym, że zarówno w poezji, jak i w teatrze tańca, możliwe jest opisanie wewnętrznego świata istoty ludzkiej, jej skomplikowanych refleksji i spostrzeżeń w sposób jasny i czytelny, ale nie pozbawiony metafory.

W naszej interpretacji sięgamy do wartości uniwersalnych herbertowskich wierszy, nie penetrując wątków politycznych, a biorąc za punkt wyjścia ponadczasowość znaczeń i zagrożeń, które teraz są czym innym, niż były wówczas, gdy poeta tworzył. I właśnie z uwagi na ten kontekst, forma spektaklu jest współczesna, ale nie pozbawiona odniesień do tradycji i historii sztuki tanecznej, kostiumu, czy muzyki.

autor:
zmodyfikowano  12 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ